De hobby van ......

De Windjammer heeft een nieuwe rubriek: collega’s en hun hobby. In deze rubriek besteden we aandacht aan een van onze collega’s die een leuke, aparte, unieke of boeiende hobby heeft. En deze eerste keer is het de beurt aan Berend de Jager. 

Goedlachs (met bijpassend gezellig buikje), altijd in voor een praatje, een groot hart en gepassioneerd Nederlands-Elftal-fan. Dat is Berend de Jager. Berend werkt al meer dan 20 jaar voor de gemeente Veendam. Nadat hij vanwege problemen met zijn knieën met zijn werk als timmerman moest stoppen, begon hij bij de gemeente als medewerker op de toenmalige afdeling GW/RO – nu WBV. Daar was hij tekenaar en landmeter en verrichtte hij allerlei voorkomende werkzaamheden. Anna 2009 is hij nog voorla bezig als tekenaar – dat doet hij nu digitaal, maar hij begon ooit met de hand. Hoewel de afdeling WBV al een behoorlijke tijd in de oude muziekschool gehuisvest is, kennen we Berend allemaal beter dan we denken. Zijn auto’s namelijk, zijn een opvallende verschijning op de parkeerplaats bij het gemeentehuis. Zo komt Berend regelmatig met een heuse oude Open C-kadet naar zijn werk. En daarmee zijn we aanbeland bij Berends eerste hobby: het verzamelen en opknappen van hele oude opels.

Berends voorliefde voor de Opel ontstond toen hij ooit zijn rijexamen in een kadet moest doen. Sindsdien is hij Opels trouwste fan, totdat de Astra uit kwam – die bracht volgens Berend alleen maar problemen. Sinds het verschijnen van de Astra koopt hij dan ook alleen nog maar oude Opels. Zo rijdt hij nu alweer vijf jaar zonder problemen in een oldtimer: “dat had ik in die Astra nooit zo lang volgehouden.”Momenteel rijdt Berend in één auto maar hij hoopt voor de zomer nog een andere kadet klaar te hebben voor het dagelijkse verkeer: een B-kadet uit 1972. “En daarna is het tijd voor een heuse ‘special edition’ van een B-Kadet uit 1970 die ik speciaal voor de oldtimershow ga restaureren”, lacht hij. 

Als lid van de Neurheder Oldtimer Kollegen helpt Berend ook mee met de organisatie van een enorme, tweejaarlijkse oldtimershow in Neurhede. Deze vindt in 2010 op 11 en 12 september plaats. Neurhede, dat vlak over de grens bij Bourtange ligt – Berends woonplaats -, is dan weer één groot ‘autowalhalla’. Voor 2011 staat er ook nog een kleine show op stapel: samen met de stichting “Bourtange Oude Voertuigen en Machines” waar Berend bestuurslid van is, zorgen de Oldtimer Kollegen dat de vesting van Bourtange vol komt te staan met oude auto’s en andere voertuigen.

Zoals gezegd: Bourtange is de thuisbasis van Berend. Vroeger woonde hij zelfs in de vesting en daar werden hij en zijn moeder ooit nog door wijlen koningin Juliana met een bezoekje verrast. Na zijn trouwen verhuisde Berend naar Sellingen. Toch kon hij de vestingstad niet loslaten – in 1983 verhuisde hij terug naar Bourtange en sindsdien is hij ook één van de bewakers van de vesting. Berend is namelijk kanonnier in het “leger”van de stad Bourtange. Regelmatig gaat hij op pad om de Vesting Bourtange te zuiveren van ongenode gasten en vijandelijke legers. Berend is echter niet van de Hellebaarden, de degens of de vuisten: hij bedient het kanon! Als trotse krijger heeft hij al meermalen de strijd beslist en schiet hij op zondagmiddag menig vijand Bourtange uit. Volgens de boeken is Bourtange sinds 1983 dan ook niet meer in vreemden handen gevallen… Voor de liefhebbers nog wat extra informatie over de kanonnen van Berend: in Bourtange zelf wordt met een 24-ponder geschoten. Sinds de standaardisatie van wapentuig door prins Mauritz is dit het op één na grootste kanon dat er bestaat. Zo’n “kanonnetje” weegt ongeveer drie ton; niet iets wat je gemakkelijk achter je fiets spant. De 24-ponder staat op de vestingwerken in Bourtange en wordt iedere zondag tijdens het toeristenseizoen afgeschoten. Daarnaast is er ook een kanon dat gebruikt wordt voor openingen en andere speciale gebeurtenissen: de Galvanette – dit kanon is kleiner en staat op een speciaal houten affuit (onderstel). Dit affuit is overigens van Berends eigen hand. Immers, hij was vroeger timmerman – en gezien de perfecte staat van het affuit geen onverdienstelijke.

Berend heeft het met zijn hobby’s prima naar zijn zin. Zijn andere ‘grote liefde’, het Nederlands elftal laten we hier maar buiten beschouwing. Wel vermeldt hij dat hij onlangs de dag van zijn leven had: toen ontmoette hij voor het eerst zijn halfzus. “Ik wist al wel van haar bestaan, maar daar is het altijd bij gebleven.” In 2001 wilde Berend wel contact, maar was hij onzeker over de wensen van zijn halfzus. Deze twijfel zorgde voor nog acht jaar uitstel. In oktober van dit jaar echter, besloot hij toch contact te zoeken: “ik heb haar geschreven en toen ging alles heel snel. Op 19 oktober verstuurde ik de brief en binnen een week, nl. op 25 oktober, bezocht ik haar in Amsterdam. Sindsdien onderhouden we veel contact, vooral via e-mail. Dit is echt één van de mooiste dingen die me is overkomen!”

 Uit: Windjammer, personeelsblad van de gemeente Veendam.

 

Werkpaard nu paradepaard

Uit: De Telegraaf.